Czyściec, apokryfy i prywatne objawienia

<<-- Przejdź do części 1

Czy istnieje czyściec?

Ostatnim wątkiem, jaki znajdujemy w liście naszego Czytelnika, jest słaba podstawa teologiczna do uznania, że takie miejsce jak czyściec w ogóle istnieje. Czytelnik słusznie przytacza fragment Księgi Machabejskiej (2 Mach 12, 38-45) sugerującej możliwość istnienia takiego miejsca, jednak nie jest to jedyny fragment godny uwagi. Z chrześcijańskich ksiąg należy przywołać wypowiedź św. Pawła, który w Liście do Koryntian tak napisał na temat życia po śmierci: „... sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień” (1 Kor 3,15). Nie są to może niezbite dowody, ale jednak o czymś świadczą. Świadczą o tym, że po śmierci człowieka nic jeszcze nie jest przesądzone, bo choć osoba zmarła nic już nie może zrobić, może zostać zbawiona dzięki miłosierdziu bożemu, a my, żyjący, mamy istotny wpływ na pobudzenie tego miłosierdzia u Boga.

 

Apokryfy jako źródło poznania

Krótka historia Boga-Potwora

<<-- Przejdź do części 1
W tej części cyklu przedstawimy pokrótce główne wątki będące przyczyną tego, że tak naprawdę myślimy o Bogu w sposób niewłaściwy, co skutkuje małą, żeby nie powiedzieć martwą wiarą.

Wszystko zaczęło się od boskiego założenia, aby stworzonym przez siebie istotom dać wolną wolę. Bez problemu Bóg mógł stworzyć nas takimi, abyśmy w sposób zaprogramowany kochali Go i chcieli wielbić, przebywać z Nim i aby był dla nas wszystkim. Zastanówmy się jednak czy my sami chcielibyśmy, aby ukochana przez nas osoba wyznawała nam miłość w sposób sztuczny, bez emocjonalny, jako część naszego zaprogramowania jej. Czy byłoby to dla nas miłe i czy miałoby takie wyznanie dla nas wartość? Oczywiście, że nie. Bóg też takiej sztucznej miłości nie chciał, dlatego dał wszystkim istotom wolną wolę. Marzyło Mu się, że te istoty, czyli między innymi my, same Go poznają oraz pokochają i zechcą włączyć Go do swojego życia jako jego ważny element.

Czy ksiądz-pedofil boi się piekła?

<<-- Przejdź do części 1
Zdawałoby się, że znając konsekwencje grzechu i będąc sługą Pana, kto jak kto, ale księża powinni być ostatnimi osobami na świecie, którzy dopuściliby się jakiegoś grzechu. Niestety tak nie jest. Spotykamy w tym gronie alkoholików, pedofilów, homoseksualistów, hazardzistów i innych. Dokładnie tak samo, jak w każdej innej grupie społecznej. Wszystko za sprawą grzesznej natury człowieka. 

 

Czy w piekle Bóg zmienia się w sadystę?

<<-- Przejdź do części 1
W powszechnym przekonaniu Bóg wtrąca człowieka do piekła za jego grzeszne życie, aby go tam na wieki potępić i dręczyć. Wymyślając okrutne tortury, sprawia, że człowiek nie może o swoim grzesznym życiu zapomnieć. Jak to się jednak ma do Miłości Boga?

Ile można grzeszyć i co z tym piekłem?

<<-- Przejdź do części 1

Naszego Czytelnika zastanawia jeszcze, co stanie się z notorycznymi grzesznikami, takimi co to żałują za popełniony grzech, a mimo wszystko znowu go popełniają. Taka to niestety jest nasza ludzka, grzeszna natura, że wciąż musimy się z nią zmagać. Nawet święty Paweł pisał: „albowiem nie czynię tego dobra, które chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę...”

Sąd szczegółowy a sąd ostateczny

<<-- Przejdź do części 1
 

Możemy zadać sobie pytanie, po co po śmierci sądzić człowieka, skoro przy końcu świata i tak będzie sąd ostateczny? Czy będziemy dwa razy sądzeni?