Rozmowa z duszami zmarłych jako podstęp szatana część 1

Nauka spirytystyczna i doświadczenia z życia codziennego mówią, że dusze zmarłych bliskich pozostają po śmierci blisko nas i czasem manifestują swoją obecność w różny sposób; słychać stuki, szuranie, odgłosy krzątania się kogoś w kuchni... W pogrążonej w smutku i w tęsknocie za zmarłym osobie przychodzi naturalne pragnienie, aby można było choć raz z bliskim zmarłym porozmawiać...

Rozmowy z duchami

Medium, jako osoba kontaktująca się z duszami zmarłych

Są osoby, zwane mediami, które potrafią kontaktować się z osobami zmarłymi i pośredniczyć w ich rozmowie z żywymi. Za odpowiednią opłatą urządzają seans spirytystyczny, nawiązując połączenie z duszami zmarłych. Inne z kolei osoby obdarzone takimi właściwościami mówią, że mają „dar” – dar kontaktowania się ze zmarłymi. Takie osoby często za swoją usługę nie biorą nawet pieniędzy – chcą tylko pomóc innym.

Wywoływanie duchów – lewitujący stolik

Choć osoby kontaktujące się ze zmarłymi podają wiele szczegółów, których nie powinny znać z życia zmarłego lub jego relacji z osobą żywą, zachodzi pytanie, czy to wszystko jest prawdziwe i czy jest to właściwe. Szczególnie takie pytania powinny zadać sobie katolicy, czy – szerzej – chrześcijanie. Czy rozmowy z duszami zmarłych z punktu widzenia wiary chrześcijańskiej są możliwe, a jeśli tak, to czy można z tej możliwości korzystać?

Czy można kontaktować się z duchami

Z punktu widzenia wiary chrześcijańskiej odpowiedź na pytanie, czy można kontaktować się z duszami zmarłych, jest bardzo prosta: nie można, bo Pan Bóg tego stanowczo zabrania. Pismo święte podaje przykład Saula, który dzięki kobiecie umiejącej wywoływać duchy rozmawiał ze zmarłym Samuelem (1 Sm 28,1-19), a więc taka możliwość istnieje, jest jednak przez Pana Boga zakazana. Kto więc wywołuje duchy, rozmawia ze zmarłymi duszami lub bierze tylko udział w seansie spirytystycznym, postępuje wbrew woli Pana Boga, ściągając na siebie Jego gniew i wstrzymanie łaski.

Jest jeszcze jedno niebezpieczeństwo, mianowicie interesowanie się taką tematyką lub branie udziału (obojętnie czy w sposób aktywny, czy bierny) w seansie spirytystycznym, choćby tylko dla zabawy w gronie swoich przyjaciół, jako wywoływanie duchów, niesie poważne ryzyko, że zwrócimy na siebie uwagę demonów, które zaczną krążyć wokół nas, aby zaatakować. Przypadki opętania demonicznego są dosyć rzadkie, więc nie o takim niebezpieczeństwie mówimy. Znacznie częściej, wręcz powszechnie występują mniejszej wagi problemy z demonami: zniewolenia, opresje i nękania. Kiedy demon zagości w naszym życiu (zazwyczaj niepostrzeżenie przez nas), zaczyna się powolna degradacja naszego życia, z biegiem czasu będzie już tylko gorzej. Działanie destrukcyjne demonów jest powolne (aby człowiek się nie zorientował), ale ciągłe i systematyczne. Dopiero po dłuższym czasie można porównać, patrząc wstecz, jak bardzo zmieniliśmy się na niekorzyść i jak bardzo oddaliliśmy się od Pana Boga.

Nawiedzenie ducha

 

Rozmowy z duchami jako narzędzie szatana

Nauka chrześcijańska podaje, że z woli Pana Boga dusze zmarłych mogą kontaktować się z żywymi, aby przekazać im wiedzę, czego dobrym przykładem jest „Rękopis z czyśćca”, który swego czasu rekomendowaliśmy. W podobny sposób rozumują niektóre media, uważając, że po to otrzymały dar rozmawiania ze zmarłymi, aby z niego korzystać i pomagać innym ludziom. Rzeczywiście, tak jak na to patrzą, to wydaje im się, że naprawdę pomagają, bo dzięki rozmowie ze zmarłym, kiedy ten powie, że się nie gniewa albo że jest mu na tamtym świecie dobrze, osoba żywa uspokaja się, zamyka ten rozdział i tak oczyszczona może budować swoje życie dalej. Medium tego typu, o którym tu mówimy, nie zdaje sobie nawet sprawy, że tak naprawdę jest narzędziem w rękach szatana. On tylko wie, że dzięki jego pomocy ludzie czują się lepiej, że realnie im pomaga, więc gdzie tu zło? Przecież Pan Bóg nakazuje pomagać... Zło jest ukryte – gdyby było jawne, łatwo można byłoby je zdemaskować. Szatan musi działać powoli i z ukrycia, aby nie zwrócić na siebie uwagi.

Fałszywa nauka płynąca z seansu spirytystycznego

Skoro osoba mająca dar rozmawiania z duszami zmarłych pomaga innym, to jak może im jednocześnie szkodzić? Odpowiedź jest taka sama jak zawsze w przypadku działalności szatańskiej. Nadrzędnym celem szatana i jego demonów jest albo odciągnięcie człowieka od Pana Boga, albo sprawienie, aby przez niewłaściwe zachowanie lub postępowanie Pan Bóg pogniewał się na człowieka i wstrzymał płynącą w jego kierunku łaskę. W obu tych przypadkach, kiedy bliskie relacje z Bogiem zostaną poluzowane lub zerwane, można będzie przystąpić do dalszego planu, czyli całkowite odłączenie człowieka od Boga i zamianę jego życia w piekło na ziemi pełne agresji, nienawiści, przemocy i wszelkiego innego zła.

Duch opiekuńczy

Zgodnie z nauką Kościoła katolickiego przy wywoływaniu duchów to nie sama dusza mówi, tylko demon, który podszywa się pod osobę zmarłą. Demony jako istoty w rozwoju wyżej stojące od ludzi znają przeszłość, znają myśli i pragnienia ludzi, więc bez problemu mogą podać szczegóły, które były znane tylko osobie zmarłej. W ten sposób oszukawszy osobę z „darem”, jak i osobę bliską, mogą wprowadzić fałszywy przekaz. To kolejna charakterystyczna metoda działania szatana: pomieszać prawdę z fałszem. Człowiek, do którego trafia taki przekaz, rozpoznając prawdziwe szczegóły, które zweryfikował, myśli, że skoro to prawda, to pozostała część przekazu także jest prawdziwa. Niestety tak nie jest. Tutaj właśnie otwierają się możliwości, aby zaszkodzić człowiekowi.

Czy nasi zmarli bliscy opiekują się nami

 

Typowym, wręcz podstawowym fałszywym przekazem ze strony demona jest przekaz mówiący, że nasi zmarli bliscy są obok nas, chronią nas i opiekują się nami po tamtej stronie. Owszem nauka katolicka dopuszcza taką możliwość, że dusze zmarłych bliskich wstawiają się za nami u Pana Boga, ale to co innego, niż zastępowanie naszego anioła stróża. Niebezpieczeństwo tego przekazu polega na tym, że jak człowiek usłyszy o duszach zmarłych, które mu pomagają i opiekują się nim, w sytuacji wymagającej ponadludzkiej interwencji zacznie odwoływać się do nich: „mamo, tato pomóż...”. Co w tym złego? Ano to, że takie zawołanie powinien skierować do Pana Boga: „Panie Boże pomóż...”. W ten sposób fałszywy przekaz może sprawić, że po pewnym czasie taki człowiek przestanie tak często myśleć o Panu Bogu, bo nie będzie miał ku temu tyle sposobności. Cel szatański zostanie osiągnięty: odwieść człowieka od Boga, aby o Nim nie myślał, nie zwracał się do Niego i aby nie był dla niego ważny.

Duch uwieczniony na fotografii - fotomontaż

Ta perfidia szatańska potrafi pójść jeszcze dalej, podsuwając przekaz, że to nie nasz zmarły bliski opiekuje się nami, ale nasz zdechły pies, kot itp. Kiedy człowiek, zwłaszcza kobieta, która emocjonalnie zawsze jest bliżej związana ze swoim pupilem, zaczyna prosić w myślach: „piesku, piesku pomóż mi...”, to dopiero musi być śmiech na szatańskiej sali – zamiast Boga człowiek prosi o pomoc swojego zdechłego psa, kota czy innego zwierzątka, jeszcze niżej stojącego przecież w hierarchii rozwoju od niego.

Ciąg dalszy artykułu -->>

Polecane artykuły:

• O czym Pan Bóg rozmawia ze świętymi
• Pułapki duchowe w drodze do Pana Boga
• Wiarygodność Biblii a wiara w Boga